Even snel bij de makado langs om nog lensenvloeistof te kopen en een lekker stokbroodje gezond, en angelo natuurlijk een stokbroodje gehaktbal met curry.
We zijn met de auto naar brussel gereden. Het verkeer viel wel mee en we waren binnen een uurtje op de luchthaven. Als eerste bij de incheckbalie, we moeten even geduld hebben wat het systeem is gecrashed. Ahum, tja dat kan overal gebeuren. Ok, 15 minuten later hebben we de tickets gekregen en de koffers achtergelaten. Even wat japanse yens kopen en dan wachten op de vlucht van half 6.

Ik zit nu samen met angelo aan een tafel in een restaurant, met 2 belachelijk dure juice d’orange en pringels. Onee nu moet hij weer een foto van mij maken, smile…..

De vakantie kan nu echt beginnen 🙂

Zo we gaan maar eens naar de gate toe. Maar eerst nog de doane. Daar weet je nooit of je eruit geplukt wordt en extra gecontroleerd wordt. In ieder geval eerst alles in bakjes doen, tuurlijk ook de schoenen uit en de laptop apart in een bak. Alles lijkt goed te gaan tot mijn rugzak er door heen komt. De mevrouw achter de scanner kijkt een beetje verbaasd. is dat nu een boor wat in de rugzak zit? Nog maar eens door de scan. Nee toch niet, ik denk dat ze koffie nodig heeft.

Na nog geen uur vliegen zijn we in Frankfurt aangekomen. Naar de lufthansa transfer desk moeten we. Ok daar gaan we dan., daar aangekomen probeer ik op mijn beste Duits aan te geven dat we naar Tokyo doorvliegen. De vrouw achter de bali zegt dat we naar terminal 2 – D5 moeten. Ok dus wij weer de andere kant op, lijkt toch verder weg te zijn dan we dachten. Ook nog met een monorail naar de andere kant van het vliegveld. Eindelijk een de bali van JAL aangekomen. Hier krijgen we onze ticket en kunnen we door naar Gate D5.
Voorbij de paspoortcontrole hebben we nog een hamburger gegeten. We krijgen nog wel in het vliegtuig maar dan is het toch al best laat.

Ok dan nog door de laatste doane controle. Weer alles in het bakje doen, dit keer niet de schoenen uit, maar wel weer de laptop apart. Nou ik ben er goed door. Angelo is bij het andere poortje doorgelopen, maar moet nu even apart naar een kamertje. Hij heeft de videocamera in de rugzak zitten. Ze moeten het even op explosieven controleren. Resutlaat…. negatief 🙂 Ze vroegen hem waar het voor gebruikt ging worden en of het prive of zakelijk was. Voor nu is het prive. ‘Wel een grote camera voor zo te filmen” zegt de vrouw. Ja zegt Angelo, we filmen ook zakelijk ermee, mit name heiraten …. haha

Ok wel zijn nu in de wachtruimte van JAL. De grote vlucht gaat nu beginnen…. Tot morgen, als we in Tokyo zijn!

We hebben maar de bus genomen (airport limousine) naar het hotel toe. Om 17.00 japanse tijd vertrok deze naar ons hotel en nog andere hotels. Het is net als in nederland dan spits en druk op de weg. Na ongeveer 1,5 uur komen we in de buurt. We zien de Tokyo Tower en na het afzetten van andere reizigers komen we aan bij het hotel. Bij het uitstappen staat er al een piccolo klaar om de koffers mee te nemen. Ok zeggen we en maken een buiging. Binnen aangekomen krijgen we een plaats bij de receptie toegewezen. We checken in en als we naar onze kamer willen gaan en koffers willen pakken staat al weer een andere piccolo klaar. Met een hele uitleg onderweg waar alles te vinden is en dat de driehoekjes op het tapijt naar de uitgang wijzen komen we aan op onze kamer op de 15e verdieping.

We krijgen binnen ook nog uitleg over de airco, het is ongeveer half 8. We frissen ons nog even op en gaan naar buiten om nog een klein hapje te eten. We komen een leuk eetgelegenheid tegen waar het eten getoond wordt in de etalage (is van plastic) en binnen kan je uit een automaat je gerechten bestellen en aan de kok geven. We gaan aan een tafeltje zitten en na nog geen lange tijd krijgen we ons eten… heerlijk!

Terug in het hotel gaan we vragen of we een andere kamer kunnen krijgen met 1 groot bed en niet 1 losse bedden, geen probleem, morgen worden de koffers overgezet en krijgen we een nieuwe kamer 🙂

Zo nu lekker naar bed, nog even wat japanse tv gekeken en we zijn in slaap gevallen.

Half 8 wakker, we hebben goed geslapen. Jetleg lijkt mee te vallen. Opgestaan en aangekleed. We hebben wat sandwich en sinaasappelsap gehaald bij de family markt.

Daarna een metrokaartje gekocht en gewoon in de metro gestapt. Eerste halte: roppongi. Eerst op zoek naar een map van de buurt, uiteindelijk maar aan een agent gevraagd maar hij snapte het niet zo. We zochten de vvv zeg maar, maar hij gaf ons een kaart van roppongi. Roppongi staat vooral bekend als uitgaansgebied, dus overdag is er eigenlijk niet veel te zien. Weer in de metro ingestapt en naar yoyogi park gegaan. Maar eigenlijk kwamen we Shunjuku Gyoen national garden tegen en zijn daar naar binnen gegaan. Even tot rust komen en genieten van de mooie tuin. Hier komen veel mensen naar toe om op het grote grasveld te picknicken, te lezen, te schilderen of te ontspannen. We gaan ook even zitten op het gras en ik teken nog een Kyu-Gokyo-Sho pavilioen na.

We zijn met de metro naar Sjinjuku gegaan. Heel veel winkels met vanalles wat. Ook veel warenhuizen.

Bij excelsior cafe een kop koffie en een niet zo’n lekker bagel gegeten 🙂 verder geshopt en ook van de omgeving genoten en de verschillende mensen die er rondlopen. We hebben nog lekker sushi gegeten (daar waar de sushi’s over de lopende band voorbij komen) die sushi’s in nederland zijn er niks bij.

We zijn langzaam weer richting hotel gegaan. Nog even opgefrist en toen naar Friday’s gegaan voor wat amerikaans eten. Angelo weer aan de ribjes 🙂
Terug op het hotel ware we echt moe! We zijn gaan slapen in onze nieuwe kamer, met groot bed.

Ontbijt gehaald in het hotel. ze hebben een eigen bakkerij op de eerste etage. We hebben dit lekker in de hotelkamer opgegeten. Vandaag doen we het rustig aan, we gaan naar Akihabara, hier kan je alles vinden op het gebied electronica, games en gadgets. We plannen om morgen naar Disneyland te gaan, dus we gaan nog even kijken hoe en welke trein we hiervoor moeten nemen. Zaterdag of zondag gaan we dan naar de Tokyo Game beurs.

Het weer, lekker warm 24 – 26 graden, in de zon best wel warm.

Disneyland Tokyo

Wekker ging om 7:30 uur en na een kwartiertje opstaan en aankleden gingen we rond 8 uur even naar het bakkertje onder in het hotel. Daar even wat broodjes gehaald en wat drinken.

Toen gingen we naar Disney Tokyo. Vanuit ons hotel gezien moet je de metro naar Roppongi nemen en vervolgens overstappen naar Hatchobori. Daar is een treinstation waar we de (de JR trein=de organisatie, er zijn verschillende treinorganisaties) trein namen naar Maihama.

Voor de blinden heeft elk treinstation een muzikaal deuntje, uiteraard is dat van Maihama een Disneyliedje. 🙂

Het was er druk, we hadden het niet verwacht zo in het najaar, maar goed we hadden het kunnen weten dat het enorm druk zou zijn op een vrijdag. Je moest gemiddeld 70 minuten wachten per attractie. Nou hebben we mazzel dat we de meeste attractie wel kenden van Disney Florida en Parijs, dus we konden ons concentreren op de nieuwe dingen daar.

Wat we ons zo kunnen herinneren is in ieder geval de Monsters Inc. attractie. Er grappige attractie met wagentjes waarin je rondrijdt en met een zaklamp monsters moet zoeken.

Wat ons ook opviel is dat -zoals je wellicht weet- alle meiden daar kawaii (=schattig, een levensdoelstelling van de jonge Japanse vrouw) willen zijn, dus gaan ze allemaal met van die kleine Mickey oortjes lopen of een Mini-strikje. Kim wilde natuurlijk ook een beetje opvallen en heeft zich een roze western hoed gekocht.

Ja ze kreeg wel wat bekijks want ze is heimelijk op een aantal Japanse fotocamera’s vereeuwigd.

Er werden natuurlijk ook optochten gehouden, dit keer was het thema dus Haloween en daar hebben de jongens en meiden van Disney alles (optochten, shows, cadeauwinkels) op ingericht.

In Japan is het ook traditie dat je als je ergens naartoe gaat je voor de hele familie iets meeneemt, dat hebben we geweten toen het afgelopen was. Ineens waren de winkels zwart van de mensen. Je kon haast niet meer lopen in de Disney shops. Iedereen moest haastig een cadeau zoeken. Niet leuk meer.. 🙂

Met pijn in de voeten gingen we weer naar het hotel, het was weer een boeiende ervaring. Warm is het wel geweest, toch zeker 27 graden en dat is net te warm als je de hele tijd door de zon loopt.

oh ja, aangekomen bij de trein gingen natuurlijk de Mickey oortjes meteen in de tas, want zo stoer of kawaii ben je alleen in Disneyland. Aparte instelling die Japanners ;).

Ik blijf me steeds verbazen hoe stil het is in een metro. Als je in Nederland in een trein zit, neem nou een stilte coupe, daar is nog meer kabaal in dan in een gemiddeld volgestopte metro. Mensen zijn gewoon veel beleefder en netter hier, daar blijf ik bij.

A.
(ps: foto’s zijn van de kleine videocamera afgehaald dus de kwaliteit is niet zo geweldig)

Tokyo Game Show

Wederom wekker gezet om 7:30, alleen kwamen we er nu moeilijker uit. De jetlag heeft zo zijn invloed, maar ik moet zeggen dat het redelijk meevalt. Terwijl ik dit schrijf is het 22:15 hier in Tokyo en 15:15 is Nederland. Voor ons is het bijna bedtijd en dat merk je wel.

Enfin, we zijn uiteindelijk opgestaan en naar het bakkertje gegaan onderin. We proberen zo goed mogelijk op z’n Japans te groeten en te bedanken. Dat wordt heel erg gewaardeerd. Soms buigen er mensen naar me, maar dan heb ik dat niet door. Ik hoop dat ik ze daarmee niet beledig 🙂

We moeten dezelfde route volgens als gisteren naar Disneyland, alleen moeten we nu 3 stations verder uitstappen. Het was druk in de metro en pas bij de GameShow liep de metro leeg. Trein moet ik eigenlijk zeggen, want de laatste rit is met de trein.

Eerst moesten we een groot stuk lopen naar het gebouw. Daar kregen we even een securitycheck. Je tas wordt gecontroleerd. Opvallend was, was dat ze vooral aanstekers en scheermesjes in beslag namen. Je vraagt je af waarom iedereen scheermesjes meeneemt naar de gameshow.

Nou ik zei dat Disnyeland druk was, maar vergeleken met dit was Disneyland een leeg park. Tjonge wat een drukte, de meeste tijd kon je gewoon nauwelijks lopen. De grote game ontwikkelaars zoals Namco, Capcorn hebben natuurlijk de meest indrukwekkende stands en schermen. Vaak werden er interviews gehouden met de ontwikkelaars en iedereen wilde dat zien.

Er liepen natuurlijk ook veel mensen rond verkleed als Game-action-figuren. Die zagen er wel indrukwekkend uit. Het enige wat dan weer minder is, is van die viezige mannetjes met joekels van Nikon/Canon camera’s die er bovenop kropen om er foto’s van te maken. Dat was een beetje te 🙂

Ook liepen er mensen rondt met grote videocamera’s van tvprogramma’s en reviewsites. We hebben de mensen van Gamespot zien rondlopen.

Tussendoor hebben we even wat gepauzeerd. Ik ben wat drinken gaan halen bij een van die standjes en toen ik terugkwam met het drinken zag ik Kim al staan, zoekend naar mij. Ze zei dat ze haar heuptasje op een wc is vergeten (daar zitten onze paspoorten en beurs in). Dus met een rotvaart renden we door de mensenmassa’s heen weer terug naar zaal 1, waar het toilet is waar ze toen was geweest. Aangekomen was het tasje weg… met een bange blik, nee schuddend kwam ze naar buiten. Toen opeens een mevrouwtje naar haar toekwam en gebaarde naar haar heupen en wees dat ze wist waar die was. Even later kwam ze te voorschijn met het tasje. Vol blijdschap bedankte we haar en zij was helemaal blij door ons enthousiasme. Ook hier kun je weer leren van de netheid van de Japanners (vorig jaar had een reisgenoot ook zijn beurs teruggekregen die hij was verloren in een bus).

Wat hebben we daar gegeten: Ik heb potato on a stick gehad en een soort sate, maar dan anders haha en Kim heeft het bekende gerecht curry gehad (rijst met vlees en een bepaalde saus).

Rond 15:00 uur hadden we het er wel gezien en zijn teruggegaan. Eerst nog even bij de family mart wat noodles gehaald die je kunt maken met heet water. Die hebben we nog gegeten en doen nu even rustig aan op de hotelkamer. Morgen doen we even rustig aan. De voeten moeten even rust hebben 🙂

“Even rustig aan”

Toch maar de wekker gezet anders waren we bang dat we zouden slapen tot 11:00 uur ofzo, maar dat is niet gebeurd. Het zal ongeveer wel 8 uur zijn geworden.

We zijn meteen onderweg gegaan, ik heb van te voren op http://www.japan-guide.com/e/e2164.html even gesnuffeld om te kijken of er nog speciale dingen zijn om te bezoeken. Mij leek Asakusa wel interessant om eens goed te bekijken. Volgens Japanguide is dat een van de grootste shoppinggebieden geweest voordat Shinjuku dat werd. “Als je iets van het oudere Tokyo wilt zien, dan moet je daar heen”, aldus de online gids.

Asakusa

Dus wij met de metro er naartoe. We stapten uit en kwamen meteen in een drukke winkelstraat, even doorlopen en toen kwamen we bij water uit. Daar gingen we een broodje eten en keken uit over het water.

Daarna zijn we langs het water gelopen (richting het noorden).  Er was buiten langs het water een begrafenis mis aan de gang. Dat werd ons duidelijk gemaakt door een oudere meneer die naar ons een kruis sloeg en vervolgens wees in de richting van een hard zingende mevrouw in de verte langs het water. Wij besloten doen links af te slaan.

Op een bord zagen we dat we in de buurt waren van de Senjoji temple. Daar zijn we naartoe gegaan.

Daar waren net van die japanse “drummers” bezig met een demonstratie. Wat er voor volume van deze taiko’s komen!

We hebben wat rondgelopen langs de tempel die er wel aardig uitzag, hoewel we vorig jaar vele mooiere tempels hebben gezien met Minako (onze vorige reisleidster).

We waren wel ons boekje vergeten waar je door de monniken van de tempel in kan laten schrijven. Dat was wel even minder maar ja.

We hebben nog wat door de winkelstraatjes gelopen en hebben daar nog wat eetstokjes gekocht. We zijn toch al redelijk bedreven in het eten met stokjes, dus waarom zullen we niet een paar goeie kopen die we kunnen meenemen als we gaan wokken ofzo in Nederland, toch? 🙂

pff, van al dat lopen even bijkomen, en waar kan je anders een kop koffie drinken dan bij Starbucks coffee!

Ueno
Ja, we zijn toch in de buurt, laten we naar Ueno gaan. Vorig jaar zijn we daar ook redelijk uitvoerig geweest met Minako en de groep. Alleen moesten we toen noodgedwongen -moe als we waren- nog even snel wat cadeaus kopen om vervolgens naar bed te gaan om de volgende dag te vertrekken.
Nu hebben we wat meer tijd en gaan eens op het gemak kijken. Echt geweldig hoe druk het daar was, echt elke straat is een soort markt variërend met spullen die je bij de Aldi zou kunnen krijgen tot typisch Japanse spullen.

Er waren natuurlijk ook genoeg eetgelegenheden. Wat we in Nederland ook niet kennen zijn van die grote “flatgebouwen” met restaurants in. Per verdieping is er een restaurant en op basis van een bord onder met plaatjes van het eten maak je een beslissing of je naar die verdieping gaat. Nou, wij hebben dit gedaan.
Het is ons nog niet voorgekomen dat eten niet lekker is, maar deze keer moeten we eerlijk zeggen dat het niet heel lekker was, maar ook niet echt vies. Het kon er mee door, maar kan het niemand aanraden. Wat ik wel aan dat restaurant kan aanraden is de ambiance en het gezellige zitten. Je kijkt ook uit over de straat wat ideaal is als je mensen wilt gaan observeren  🙂

Na het eten (Okanji onegai shimas – mag ik de rekening), waren we redelijk moe, maar het was nog redelijk vroeg (19:00 uur), dus we gingen nog 1 stop maken met de metro en dat was Ginza.

Ginza
Ginza is dus het Milaan van Tokyo, daar zijn de grote merken als Louis Vuitton, Gucci en dat soort merken vertegenwoordigd. De gebouwen zijn mooi en en de straten leveren mooie foto’s op, maar dat is dan ook alles. Leuk om even gezien te hebben, maar er was niet veel te doen. We zochten nog even een toilet op in zo’n groot warenhuis wat typisch was ingericht voor vrouwen. Dat was ook te merken aan de toiletten. Kim had een toilet dat allemaal bosgeluiden maakt met marmeren muren -luxe ten top- en ik mocht in de bezemkast sch*ten.
😉

Lekker loungen
Tijd om terug te gaan naar het hotel. Toen we aankwamen hadden we even het idee om op de uitkijkpost te gaan kijken boven op het hotel, dat is verdieping 33. Dus wij drukken op de knop.. Overigens een lading Chinezen waren gearriveerd in het hotel en die gingen mee in de lift om naar hun kamer te gaan. Er is toch wel een duidelijk verschil te merken in Chinezen en Japanners, maar om daar uitspraken over te kunnen doen moet ik meer observeren haha
Oh ja wij gingen dus naar de bovenste verdieping. owkee, dat ziet er luxe uit. Een aardige mevrouw vraag: “restaurant or lounge?”, Kim begon al aan mij te trekken van shit hier moeten we weg, dat gaat ons veeeel geld kosten. Maar ik dacht: och zou duur kan het niet zijn, we nemen gewoon een drankje en zien wel.
We kwamen aan in de lounge, alles in zwart marmer en van die bankjes die richting het raam staan. Wij werden begeleid naar een plaatsje en kregen de menukaart. Tja, het was wel duur ja, maar dan heb je ook wat. We keken uit over Tokyo (denk aan skyline van New York by night) en dronken een lekkere cocktail.

Toen zijn we naar onze hotelkamer gegaan en hebben nog wat tv gekeken.

Rustig opstaan en ontbijt op de kamer.  De planning was om naar Palette Town, panasonic centre, Fuji TV building en national museum of Science and Innovation te gaan, maar het was al  tegen de middag en met reistijd mee gerekend  zouden we er te weinig tijd voor hebben om alles goed te zien. Dus dit hebben we nu naar woensdag verschoven.

Hama Rukyu Gardens
We gaan vandaag naar de Hama Rukyu Gardens in Shiodome (Shimbashi). Met de metro zijn we er zo. Shiodome staat ook bekend als gebied met de hoge gebouwen. Als we met de metro uitstappen is het ongelofelijk schoon (waar is het niet) en ondertussen zien we nog een een paar mensen bezig met poetsen van de trappen.

We lopen tussen de hoge gebouwen door en komen ineens bij Hama Rukyu Gardens uit.

Even nog wat drinken pakken uit de automaat. Eenmaal door het park lopend voel je je weer tot rust komen van de drukte erbuiten.

Leuk is ook om te zien dat zo’n stukje natuur te zien is midden in de grote stad. Zo zie je een klein theehuisje, terwijl er op de achtergrond mega gebouwen staan.

Nadat we alles zo’n beetje gezien hebben gaan we door. Weer de stad in.

Sony building Tokyo

link: http://www.sonybuilding.jp
We zijn met de metro naar de Sony showroom gegaan (Ginza metro station exit B9). Het was heel goed te vinden, want als je deze exit van de metro neemt dan kom je in het gebouw uit, dus dat is ook wel handig.
Eigenlijk is het een winkel waar je alleen sony producten kunt bekijken. Van gadgets tot de grotere televisies. De nieuwe ps3 slim wordt natuurlijk uitgebreid getoond. Daarnast hebben ze daar ook een home theather opgezet met de duurste Sony spullen. Eerlijk gezegd was het geluid niet echt geweldig van die homecinema.
Ze draaiden daar wel een mooie film, dit was een 3D animatie film, maar ik weet niet welke. Ik moet dat thuis eens uitzoeken. Hier een lijst waar ik in ga zoeken: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_computer-animated_films

Italiaans eten
Nadat we alle gadgets bekeken hadden gingen we wat weten bij een Japans-Italiaans restaurant. Kim nam spagetti (with meatsauce) en ik nam een pizza. Beide waren lekker en goed te eten. Dat was ook niet zo zwaar op de maag als je nog wat gaat lopen.

Nihombashi
Na het eten besloten we nog een stadsgedeelte te gaan bekijken en dat werd Nihombashi. Nou, dit kan ik je echt afraden, want hier was echt niets te doen. Niks interessants te zien. Hier liepen enkel de mannen in pakken naar en van hun werk.

Dus na korte tijd besloten we terug te gaan naar ons hotel. Daar hebben we nog wat TV gekeken en zijn we gaan slapen.

Hier zijn we weer. Een nieuwe dag in Tokyo. Het is vandaag nog steeds een warme dag en met een hoge luchtvochtigheid is het best benauwd. Het is bewolkt en zo is het goed uit te houden bij het wandelen.

We hebben eerst lekker ontbeten op onze kamer.

Voordat we naar de metro gaan, lopen we eerst naar de Zojoji Temple. Dit is een van de zeven hoofd tempels van de ‘Pure Land sect of Buddhism’.

Vervolgens zetten we onze weg voort en halen nog wat te drinken in een soort seven/eleven. De meneer achter de kassa is vriendelijk en vraagt waar we vandaan komen, ah hollanda! op zijn beste engels roept hij ‘ajaxe, fajenoord, pey esse vee aindoven. Gelukkig kunnen we deze woorden verstaan en geven we hem een buiging en een lach terug. Vervolgens moesten we even goed luisteren of hij nu engels of japans verder praatte tegen ons. In ieder geval een vriendelijke man.

Buiten lopen we verder en zien nog wat leuke fotomomenten:

Shibuya

We gaan met de metro naar Shibuya. Dit is een zeer drukke buurt waar veel jongeren komen en ook veel te vinden is op het gebied van fashion en de laatste mode.
Het is ons bekend, net als vorig jaar hier geweest. Het is altijd een leuk om de kruising over te steken, of gewoon kijken wat voor mensen langs komen.

We gaan even een koffie drinken bij Starbucks en ernaast ligt een cd/dvd winkel en gaan wat japanse muziek luisteren. We hebben een japanse cd gekocht. eigenlijk geen idee wat de titel is (die is namenlijk in het japans). Maar de muziek is een mix van club en game muziek met een beat van 200 🙂

We lopen verder langs de vele winkeltjes en gaan wat sushi eten van de lopende band. Heerlijk een vers visje zo!

We zijn redelijk in de buurt van Yoyogi park en we besluiten om nog een poging te wagen er naar toe te gaan. We gaan nu niet met de metro maar lopen het stuk, we komen nog langs winkels, winkels, pachinco’s, restaurantjes, winkels….

Voordat we Yoyogi park bereiken gaan we eerst langs de Meiji Jingu Shrine. Eerst door een lang en breed bospad komen we bij de tempel uit. Dit keer hebben we ons stempelboekje bij ons en laten, na even zoeken waar de ”master” zit, weer een bladzijde beschrijven.

We vervolgen onze weg en weten zeker dat we linksaf moeten slaan om naar Yoyogipark te gaan. Naar weer een lang en breed bospad te hebben doorlopen zien we op een plattegrond langs de weg dat we eigenlijk rechtsaf hadden moeten gaan. Achja, dan gaan we verder. We gaan met de metro naar Ikebukuro. Deze plaats staat bekend als winkel en amusements gebied. We gaan naar Sunshine City, een aantal straten waar veel arcadehallen zijn, lekkere kleine eettentjes (crepes en andere zoetigheden)

Moe gaan we een metro opzoeken en gaan terug naar het hotel.

Miraikan
We stappen uit en door de regen heen lopen we naar Miraikan, oftewel ’the national museum of science and innovation’. We zijn precies op tijd om Asimo te zien. In het echt is die echt wel klein.

Asimo demonstreert verschillende dingen zoals het trappen van een bal tot het rennen van links naar recht. Verder was er van alles te zien op het gebied van ruimtevaart, de ISS van binnen gezien. Allerlei nieuwe innovaties om hersenen te onderzoeken, een apparaat dat straling detecteert en nog veel meer.

[kim voor  een aparaat dat tranaparant de hersenen, bloedvaten en andere inwendig weefsel toont]

Winkel in Palettetown (Venusport)
We zijn erna met de shuttle bus naar venusport onderdeel van palette town. Venusport is een groot overdekt  venetie maar dan zonder water. Allerlei winkeltjes en eetgelegenheden met de sfeer alsof je buiten loopt door de smalle straten van italie.

We kregen honger en zijn op zoek gegaan. we kwamen uit bij een koreaans restaurant, waar je al barbecue-end op de tafel je vlees kon klaarmaken. Dat was echt wel lekker.

We zijn daarna nog naar een amusementshal geweest waar allerlei Sega games waren. Deze hal was enorm groot. We hebben een aantal spellen daar gedaan, zoals Guitar freaks (soort guitar hero), een racespel en natuurlijk toch weer even zo’n grijper spel geprobeerd. Uiteraard hebben we niets gewonnen.

Wij zijn ook nog naar een Toyotawinkel geweest, tja dat is effe wat anders dat een standaard showroom in Nederland. Er is van binnen naar buiten een soort testtrack aangelegd, waar je met een auto kunt rijden om de auto uit te testen. Verder zie je demonstraties op het gebied van veiligheid, comfort waar je echt wauw bij zegt. Zo is het kopen van een auto echt een genot en niet alleen maar kijken welke je bevalt. Hier krijgt je echt service voor je geld.
Verder houd Toyota zich ook bezig met innovaties zoals inderdaad technieken als mobiliteit, maar zij maken ook Robots. Net zoals Honda de robot Asimo heeft gemaakt, heeft Toyota ook een robot gemaakt die trompet kan spelen.

Daarna hebben we nog wat rondgelopen bij de diverse winkels. Kim heeft nog wat kler en gepast, maar die zijn toch echt wel te klein. 🙂

Je merkt dat de fut er een beetje uit begint te raken, we zijn nog even naar Shimbashi station gegaan, op zoekn naar een eettentje, maar daar konden we niks vinden, dus zijn we naar het eettentje gegaan waar we op de eerste dag naar toe zijn gegaan. Dat eten kenden we en dat bevalt ons prima. Het is erg goedkoop, want voor zo’n 1700 Yen ben je er klaar. 1700 Yen is ongeveer 13 euro. En dat is voor 2 personen samen.

Daarna zijn we naar het hotel gegaan en hebben we de blog even weer wat bijgewerkt en tv gekeken. Daar was wel een grappig programma op. Het was een soort datingshow, waarbij de stelletjes die elkaar gevonden hebben een romantisch afspraakje krijgen (wandeling in de romantische  duisternis naar een paar tempels), waar ze verschrikkelijk bang worden gemaakt. Japanse amusement. We hebben wel gelachen.

Even rustig aangedaan in de morgen. Even lekker gedoucht en naar de bakker gegaan onder in het hotel. Daar wat broodjes gehaald en natuurlijk een chocolade broodje 🙂

We hebben alles een beetje weer bijgeschreven op onze blog en de voeten laten rusten. We hebben afgesproken om samen met Minako (onze reisleidster van vorig jaar) af te spreken en samen op stap te gaan.
We hadden afgesproken om 13:00 uur voor ons hotel. Dus wij stonden klaar met onze rugzak tot opeens in de verte iemand met een groen vestje kwam aanlopen. Toen ze ons zag rende ze op ons af. Geweldig om haar weer te zien 🙂

We zijn even de stad ingelopen (langs de tempel bij het hotel de stad in) om daar even samen wat te gaan drinken. We hadden een cadeautje meegebracht uit Nederland. Een knuffelbeest van een koe, die past mooi in haar panda collectie (die zijn immers ook zwart-wit 🙂 )
Zij had voor ons ook een mooi cadeautje meegebracht: een klein tafelkleed en een tasje (dit had ze meegenomen uit een van haar verre reizen). Erg mooi!

Yokohama
We hebben fijn bijgepraat en besloten naar een plaatsje bij Yokohama te gaan, naar Chinatown. Ook Japan heeft een Chinatown. We waren wel benieuwd hoe dat gebied er uitzag en of we duidelijke verschillen konden zien tussen China en Japan. We zijn met de trein gegaan, het was een half uur rijden en lag buiten Tokyo.
Toen we daar aankwamen zag je meteen van die Chinese poorten naar Chinatown.

Het was meteen duidelijk dat je in een andere cultuur terecht kwam. Je zag het aan de straatlantaarns, de winkeltjes, de vele shops over pandaberen, de resten van het vuurwerk op de straat en natuurlijk het eten dat ze verkopen.

We hebben een aantal foto’s gemaakt voor een paar tempels en zijn naar een aantal shops geweest. Ook hebben we wat gegeten. Ik heb (op Vietnamese lijkende) loempia’s gehad, Kim had ook zo’n loempia en nog een andere soort en Minako nam een Bapao (pao betekent ingepakt legde ze uit en ba kan vervangen worden door hetgeen wat erin zit, want zij kende bapao niet).
We mochten ook een stukje proeven, maar dat was heel anders dan wat we gewend waren, het was meer stoofvlees in een wit broodje.

We hoopten nog een optocht/parade te zien, maar blijkbaar waren we net iets te laat om het te zien, want die was al geweest. Dus hebben we nog een stukje gelopen langs het water en foto’s gemaakt. Daarna zijn we nog wat gaan drinken bij Bubby’s cafe. Kim had Pink lemonade (smaakte naar citroen), ik had een cola en Minako -ik denk- thee.

We vertelde dat we het eten bij die Koreaan erg lekker vonden waar je zelf kon barbecueën. Zij zocht in haar telefoon op waar nog meer van die restaurants waren en vond er een op een station afstand verderop. Ze belde meteen om te reserveren. We hadden samen nog foto’s gekeken op ons fototoestel en zijn toen samen naar dat restaurant gegaan.

Daar hebben we wederom heerlijk gegeten. Het heet Yakaniku (net als in Yakatori, wat satés zijn). We hebben ook gelachen omdat we 3 joekels van glazen water kregen, omdat we een beetje water bestelden. Op het einde hebben we nog een dessert gehad. Dat was tenminste niet zo groot als dat je ze in Nederland krijgt. Gewoon een klein bakje wat lekker weg eet zonder dat je het moet wegwerken en je veel te vol naar huis gaat.

Het was echt een leuke dag en we hebben afscheid genomen op het treinstation. Minako zag dat de Tokyo tower roze verlicht was en ze zei dat dat 1 keer per jaar zo is, omdat dat is in het kader van borstkanker. Wij zijn toen teruggelopen naar het hotel en hebben een aantal foto’s gemaakt van de roze Tokyo tower. Je zag inderdaad een hele boel fotografen met statieven in de weer om dit vast te leggen.

Zo nog 1 dag en dan is het alweer afgelopen.

groetjes,
A en K.